Amos Garrett is van geboorte Amerikaan maar is heel wat in het noordelijk Canada terug te vinden. Op zijn CV prijken o.a. Paul Butterfield en Maria Maulder. Bij deze laatste  was hij tevens gitarist op Maria’s hit ‘Midnight at the Oasis’.  Iedereen opnoemen die met Amos gewerkt hebben is onbegonnen werk omdat dit een ellenlange lijst zou worden maar een paar klinkende namen als Stevie Wonder en Bonnie Riatt kunnen er wel bij.

In 2004 bracht Amos nog het mooie akoestische ‘Amos Garrett's Acoustic Album’ uit met werk van onder meer Leadbelly.  Het verdienstelijke bij Amos is dat hij niet te beroerd is om andere ‘fellow musicians’ in het zonlicht te zetten. Deze nieuwe ‘Get Way back’ is er ook zo eentje  en wordt  tevens als een ‘Tribute’ aan Percy Mayfield opgedragen.
Percy Mayfield (1920-1984) was een bijzonder poëtisch songwriter en heeft op zijn activa hits staan zoals de megahit ‘Hit the Road jack’. Alhoewel hij invloeden vertoond van Charles Brown probeerde Percy meestal zich zelf te zijn en bracht voornamelijk ‘ballads’ van eigen hand. De diepe bariton stem en het laidback gitaarspel van Amos Garrett passen daarom perfect bij het werk van Mayfield. Het zat al een tijdje in het hoofd van Amos Garrett om deze ‘tribute’ te maken voor toch één van zijn geliefkoosde ‘songwriters’.

Het werk van Percy Mayfield is bijna door iedere zichzelf respecterende R&B artiest gecoverd. Legendes als Ray Charles, BB King, Etta James en Bobby Bland zijn daar enkele voorbeelden van. Percy die mede door zijn duistere kantjes met vrouwen, drank en de daarbij gepaard gaande depressies misschien bij het grote publiek minder gekend is heeft toch verschillende hoogstandjes geschreven en iedereen zal wel zeker ‘Hit The Road Jack’ kennen dat door ‘brother ‘ Ray  #1 in de Billboard haalde in 1961. Ondanks dat het zelden opgewekte teksten waren die uit de pen van Mayfield vloeiden toch waren het meestal pareltjes die met dank aanvaard werden door de Rhytm & Blues scene in de ’50 en ’60-jaren.

Amos Garrett werd telkens hij Percy aan het werk zag overmeesterd door zulke krachtige momenten dat het uitbrengen van deze ‘Get Way Back’ een ware voldoening betekent voor Amos. Opener van dit album is het toepasselijke ‘My Jug and I’ en weerspiegelt de levenswandel van Percy, telkens weer verlatend worden door de vrouwen en telkens weer opnieuw troost zoekend in de fles. Een prachtige gitaarsolo in ‘Never Say Naw’ en swingjazz in de titeltrack ‘Get Way Back’… How more Bluesier can you get..

De diepe stem van Amos is gemaakt voor het brengen van zulke depressieve teksten, het fijne ‘jazzy’ gitaarspel en een band die met zoveel gevoel speelt  maken dat iedere song een belevenis is om naar te luisteren. Nu de winter voor de deur staat is dit een must om te beluisteren wanneer je tot bezinning wil komen alvorens zelf een conversatie aan te gaan met ‘Jack’. Het album is een mix  van Jazz, Blues en Rhythm & Blues.  Een verademing voor het gehoor na een rock concert. Een zelf zekere Amos Garrett  met prachtige diep stem, wonderlijke’ guitaar riffs ‘ , een overtuigend Rhythm sectie met Bucky Berger (Drums) en Victor Bateman (Upright bass), een subtiele ‘Horn section’ met Dave Babcock en Alistair Elliott , Ken Whiteley op piano en Ron Casat op Hammond mogen zeker niet ontbreken op ieder ‘Festival’ of ‘Club’ waar de kwaliteit een standaard is....